ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಒ೦ದು ದರುಶನಕ್ಕೆ  ಅನ್ಯಾಯ

 

 ಸಿ. ಲಕ್ಷ್ಮಣನ್, ಅಪರಾಜಯ್

‘ದಿ ಹಿ೦ದು’,  ಮೇ 28, 2022 

|ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಬಿಆರ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ರೂಪಿಸಿದ ಮಾದರಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ

ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯ೦ತ ಹಿಂದೆಂದೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ, ಭೀಮರಾವ್ ರಾಮ್‌ಜಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ 131 ನೇ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು (ಏಪ್ರಿಲ್ 14) ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರನ್ನು ಮತ್ತು ಜ್ಯೋತಿರಾವ್ ಫುಲೆಯಂತಹ ಇತರ ಜಾತಿ-ವಿರೋಧಿ ಆರಾಧ್ಯಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು  ಗೌರವಿಸಲು, ಕೆನಡಾದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕೊಲಂಬಿಯಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯವು ಏಪ್ರಿಲ್ ಅನ್ನು 'ದಲಿತ ಇತಿಹಾಸ ತಿಂಗಳು' ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದೆ. ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್‌ನ ರಾಜ್ಯ  ಕೊಲೊರಾಡೋ ಮತ್ತು ಮಿಚಿಗನ್‌ ಗಳಲ್ಲಿ ಇದು 'ಡಾ. ಬಿಆರ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಇಕ್ವಿಟಿ ಡೇ - ಸಮಾನ-ನ್ಯಾಯ ದಿನ'. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಕೇ೦ದ್ರ  ಸರ್ಕಾರವು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಆಚರಿಸಲು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಸರ್ಕಾರವು ಈ ದಿನವನ್ನು "ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯದ ದಿನ", ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರ ಇದನ್ನು "ಸಮಾನತೆಯ ದಿನ", ಎಂದು ಆಚರಿಸಿವೆ . ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನ್ಯಾಯ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತತೆಯ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಸಾಕಾರಗೊಳಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡದೆ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಗಾಗಿ ವಿವಿಧ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಮನವೊಲಿಕೆಗಳ ಪಕ್ಷಗಳು, ಸಂಘಟನೆಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು (ತಪ್ಪಾಗಿ) ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ.

ಸ೦ಭ್ರಮಕ್ಕೆ  ಸಾರ ಇರಬೇಕು 

ಈ ಆಚರಣೆಗಳ ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಪರಿಶೀಲನೆಯಿ೦ದ, ಕನಿಷ್ಠ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಇವುಗಳು (ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಲಾಭಗಳನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ) ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಉತ್ಸಾಹ ಮನೋಭಾವದ  ಆಚರಣೆಯಾಗಿದೆ ಎ೦ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇದು ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಇದು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮಹಾ ವಿಮೋಚನೆಯ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ  ನ್ಯಾಯವನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಜಾತಿ-ವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ಪಿತೃಪ್ರಭುತ್ವದ ವಿರೋಧಿ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಈ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಆರ್ಥಿಕ ಸಮಾನತೆ,  ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ, ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ರೂಪಿಸಿದ ಮಾದರಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪ್ರಸ್ತುತವಾದ ಸಮ೦ಜಸವಾದ   ಪಾಠಗಳನ್ನು ಸೆಳೆಯಲು ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಕುರಿತಾದ ಅವರ ಕೃತಿಗಳ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಮರುಪರಿಶೀಲಿಸುವುದು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ. ವೈಸ್ ರಾಯ್ ಸಚಿವ ಸ೦ಪುಟದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸದಸ್ಯ (ಸಚಿವ) ನಾಗಿ ಮತ್ತು  ‘ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು’ (೧೯೪೭) ಮೊದಲಾದ ಬರಹಗಳ ಮೂಲಕ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ರಾಜಕೀಯ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ವಸ್ತುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಮಂಡಿಸಿದರು.

1928ರಷ್ಟು ಹಿಂದೆಯೇ, ಮು೦ಬಯಿ ಶಾಸನ ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹೆರಿಗೆ ನೆರವಿನ  ಮಸೂದೆಗೆ  ಅಂಗೀಕಾರ ಪಡೆಯಲು  ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರು ಹೆಣಗಾಡಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ನಂತರ 1934 ರಲ್ಲಿ ಮದ್ರಾಸ್ ಶಾಸನ ಪರಿಷತ್ತು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತು. 1942 ರಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಕೆಲಸದ ಸಮಯವನ್ನು ಹಿಂದಿನ 12 ಗಂಟೆಗಳಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗಳಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದರು. ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ಪ್ರಸ್ತುತ ಆಡಳಿತವು  COVID-19 ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ದಿನಕ್ಕೆ 12 ಗಂಟೆಗಳ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮರಳಿ ತರಲು ಬಯಸಿದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ, ಕೆಲವು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳು 12 ಗಂಟೆಗಳ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮರುಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳ ಕಾಯಿದೆ, 1948 ಅನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷದ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾಪಕ ಪತ್ರವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದ ನಂತರ ಮತ್ತು ಅಲಹಾಬಾದ್ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನೋಟಿಸ್ ನೀಡಿದ ನಂತರ 2020 ರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಸರ್ಕಾರವು 12 ಗಂಟೆಗಳ ಕೆಲಸದ ಸಮಯವನ್ನು ಒತ್ತಾಯದ ಮೂಲಕ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊ೦ಡಿತು. 

1990 ರ ದಶಕದಿಂದಲೂ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬೃಹತ್ 'ಒಪ್ಪಂದೀಕರಣ' ಮತ್ತು 'ಅನೌಪಚಾರಿಕತೆ/ಸಾಂದರ್ಭಿಕೀಕರಣ' ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಉದ್ಯೋಗದಾತ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗಿಗಳ ನಡುವೆ ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ,   ಇದು ಒಂದು ಕಡೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳದ ಖಾಯಂ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು  ಮತ್ತು ಇನ್ನೊ೦ದು ಕಡೆ ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳದ ನಿಯಮಿತ, ಗುತ್ತಿಗೆ ಮತ್ತು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಇವರ ನಡುವಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮಾನತೆಯನ್ನೂ ವಿಸ್ತರಿಸಿದೆ. ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಅನುಪಾತ  2000-01 ರಲ್ಲಿದ್ದ  15.5% ರಿಂದ 2015-16 ರಲ್ಲಿ 27.9% ಕ್ಕೆ ಸಂಘಟಿತ ಉತ್ಪಾದನಾ ವಲಯದಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಹಾರ, ಉತ್ತರಾಖಂಡ ಮತ್ತು ಒಡಿಶಾದಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಸಂಘಟಿತ ಉತ್ಪಾದನಾ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬಹುಪಾಲು ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕ (ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ನಿರ್ಮೂಲನೆ) ಕಾಯಿದೆ, 1970 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಅದೇ ಆದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳ/ವೇತನವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು 2016 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಗಮನಿಸಿದ೦ತೆ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಸಂವಿಧಾನದ 141 ನೇ ವಿಧಿಯ ಸ್ಪಷ್ಟ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಾಗಿದೆ. ಪಂಜಾಬ್ ಸರ್ಕಾರದ ಹಂಗಾಮಿ ನೌಕರರು  ಕಾಯಂ ನೌಕರರಿಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ  ಸಮಾನ ವೇತನಕ್ಕೆ   ಅರ್ಹರಲ್ಲ ಎಂಬ ಪಂಜಾಬ್ ಮತ್ತು ಹರಿಯಾಣ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ನ ತೀರ್ಪನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿದೆ ನಿಯಮಿತ ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ, ಆವರ್ತಕ ಕಾರ್ಮಿಕ ಬಲ ಸಮೀಕ್ಷೆ (Periodic Labour Force Survey (PLFS) data (2017-18) ಅಂಕಿಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ (2017-18), 45% ರಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ ₹ 10,000 ಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಮತ್ತು 72% ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ ₹ 18,000 ಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ವೇತನವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಕೇವಲ 3%  ನಿಯಮಿತ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು  ತಿಂಗಳಿಗೆ ₹ 50,000 ರಿಂದ ₹ 1,00,000 ವರೆಗೆ ಗಳಿಸಿದರೆ 0.2% ಮಾತ್ರ ತಿಂಗಳಿಗೆ ₹ 1,00,000 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಗಳಿಸಿದರು. ಹೊಸ ವರ್ಗಗಳ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಹೊಸ ವಿರೋಧಾಭಾಸಗಳು ಈ ದೇಶದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಮತ್ತು ಜಾತ್ಯತೀತ ರಚನೆಗೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತವೆ. ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುವ ಅಸಮಾನತೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಹುಮತದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ನಿರಂತರ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮರಣದಂಡನೆಯನ್ನು ಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದ್ದರು.

ತತ್ವಗಳಿಗೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವುದು

ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ವೈಸ್‌ರಾಯ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಲಿಂಗವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಸಮಾನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ವೇತನವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಇದನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸಂವಿಧಾನದ ನಿರ್ದೇಶನ ತತ್ವಗಳ ಭಾಗವಾಗಿ ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮಹಿಳೆಯರು ಇನ್ನೂ ದಿನಕ್ಕೆ ಔಪಚಾರಿಕ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕ ಕೆಲಸಗಾರರಾಗಿ ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ, ಸರಾಸರಿ ₹ 70 ರಿಂದ ₹ 90 ರವರೆಗೆ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ನಿಲುವು ಏನಾಗುತ್ತಿತ್ತು? ಎಂದು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.  ಔಪಚಾರಿಕ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಡುವಿನ ದೊಡ್ಡ ವೇತನದ ಅಂತರವನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರು ಅಷ್ಟೇ  ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.  ಅನೌಪಚಾರಿಕ ಕೆಲಸಗಾರರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಔಪಚಾರಿಕ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕ ವಲಯದ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ 93% ರಷ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವು ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ಅನೌಪಚಾರಿಕ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಔಪಚಾರಿಕ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನೈಜ ದೈನಂದಿನ ವೇತನದ ಸರಾಸರಿ 30% ರಿಂದ 40% ರಷ್ಟು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 44 ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಕ್ರೋಢೀಕರಿಸಿದ ನಂತರ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರವು ತಂದ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳು (ವೇತನ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆ, ಔದ್ಯೋಗಿಕ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳು) ಕಾರ್ಮಿಕರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹದಗೆಡಿಸಲಿವೆ.

ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಏಪ್ರಿಲ್ 2022 ರಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಿದರು, ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ರಾಜ್ಯ ವಿಧಾನಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸುವಂತೆ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಈ ಕೋಡ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ - ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕೋಡ್, 2020 ( Industrial Relations Code, 2020 - IRC) - ಮುಷ್ಕರ ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದರು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ 1943 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಟ್ರೇಡ್ ಯೂನಿಯನ್ಸ್ (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಮಸೂದೆಯನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಲಾಯಿತು, ಅದು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಿಗೆ ಮಾನ್ಯತೆ ನೀಡುವದನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿತು.         ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಿಮೆ, ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ, ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕಲ್ಯಾಣ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಸಾಂಸ್ಥಿಕಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಅನೇಕ ಕೊಡುಗೆಗಳಿವೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಥವಾ ಹಿಂತಿರುಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಸಂವಿಧಾನ ಶಿಲ್ಪಿಯ ಆದರ್ಶಗಳಿಗೆ ನಾವು ಬೆ೦ಬಲಿಸಿ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ.

ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿ

ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕ ಹಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಸಕ್ರಿಯ ಆಸಕ್ತಿಯ ಹಿಂದಿನ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿದೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ರಾಜಕೀಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪರಿಹರಿಸಲು ಅವರು ಬಲವಾಗಿ ವಾದಿಸಿದರು ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿವೆ ಮತ್ತು ಒಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ  ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತವೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಅವರು ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದಂತೆಯೇ ಆರ್ಥಿಕ ನ್ಯಾಯದಲ್ಲಿಯೂ ನಂಬಿಕೆ ಹೊಂದಿದ್ದರು.

ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು (States and Minorities),  ಈ ಕೃತಿಯನ್ನು ಓದಿದರೆ ಇದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆಯು  ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿಗಳ ವಿಮೋಚನೆಗಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಸುರಕ್ಷತೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನ್ಯಾಯ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಸಹ ಒಳಗೊ೦ಡಿದೆ.  ಪ್ರಮುಖ ಮತ್ತು ಮೂಲ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ವಿಮಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ರಾಷ್ಟ್ರೀಕರಣಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ವಾದಿಸಿದ್ದರು. ಸಾಮೂಹಿಕ ಬೇಸಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಜನರಿಗೆ (ಜಾತಿ, ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಧರ್ಮವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ) ಹಿಡುವಳಿ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ ರಾಜ್ಯವು ಕೃಷಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಹಂಚಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಈ ದೃಷ್ಟಿಯು ಉದಾರೀಕರಣದ ನಂತರದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ಅದರ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕ್ರಮಗಳು   ಕಳೆದ ಒಂದು ದಶಕದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ  ಹೆಚ್ಚು ತೀವ್ರಗೊಂಡಿತು. ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಗಳು, ಭಾರತೀಯ ರೈಲ್ವೆ, ಭಾರತ್ ಸಂಚಾರ್ ನಿಗಮ್ ಲಿಮಿಟೆಡ್ (BSNL)/ ಮಹಾನಗರ ಟೆಲಿಫೋನ್ ನಿಗಮ್ ಲಿಮಿಟೆಡ್ (MTNL), ಭಾರತೀಯ ಜೀವ ವಿಮಾ ನಿಗಮ (LIC), ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಸಂಘಟನೆಗಳ  ಹಣಗಳಿಕೆ/ಮಾರಾಟ/ಖಾಸಗೀಕರಣ ಈ  ಕ್ರಮಗಳು  ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮೇಲೆ ಗಂಭೀರವಾದ ಆಕ್ರಮಣಗಳಾಗಿವೆ.

ಭಾರತೀಯ ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಪಟ್ಟಿಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವದು  ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಕಾನೂನಿನೊಳಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಸುಧಾರಿಸಲು ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರಿಂದ ಕಾರ್ಮಿಕ ತನಿಖಾ ಸಮಿತಿ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕ ಆಯುಕ್ತರುಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರನ್ನು ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲು ಬಯಸಿದರೆ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ಭರಾಟೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಮುಂದಾಗಬೇಕು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲು ಅಗತ್ಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಾಮಾಜಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಎಂಬ ತ್ರಿಕೋನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಸಕ್ರಿಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರ ಆದರ್ಶಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧರಾಗದೆ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಒ೦ದು ಆರಾಧ್ಯಮೂರ್ತಿಯಾಗಿಸುವದು  ದೈನಂದಿನ ವಸ್ತುತೆಗಳಿಂದ ಜನರ ಗಮನವನ್ನು ಬೇರೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯುವ ಮತ್ತೊಂದು ನೆಪವಾಗಿದೆ. ಡಾ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ವೀರಾರಾಧನೆ ಅಥವಾ ‘ಭಕ್ತಿ’ಯ ಕಟ್ಟಾ ವಿರೋಧಿಯಾಗಿದ್ದರು.  ಇದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಅವನತಿ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಖಚಿತವಾದ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು.

ಸಿ. ಲಕ್ಷ್ಮಣನ್ ಅವರು ಸಹ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು, ಮದ್ರಾಸ್ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಡೆವಲಪ್‌ಮೆಂಟ್ ಸ್ಟಡೀಸ್ (MIDS), ಚೆನ್ನೈ. ಅಪರಾಜಯ್ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಂಶೋಧಕರು.